Vorige week gaf ik een kort overzicht van de meest voorkomende blessures in de sport. Met name als je zelf de sport beoefent is het handig om te weten wat de blessures precies inhouden, om het verschil te kunnen herkennen tussen een pijntje en een echt kwalijk kwetsuur. Want met pijntjes tennissen is niet wenselijk, maar kan – als je het niet permanent doet – niet gigantisch veel kwaad. Met een pijnlijke blessure door tennissen maakt daarentegen veel kapot. Daarom vandaag: wat is nu precies de tenniselleboog, en wat valt er aan te doen?
De tenniselleboog, in medische termen laterale epicondylitis, is één van de meest voorkomende blessures in de tennissport. Het is een overbelasting van de pezen die de pols strekken, meestal veroorzaakt door vaak herhaalde krachtige bewegingen, zoals het slaan van veel (enkelhandige) backhands. Doorgaans komt de blessure opzetten wanneer de tennisser iets verandert in zijn spel of trainingspatroon: een nieuw racket dat meer weegt, of strakkere bespanning heeft, of een grotere grip heeft; of een nieuw technisch element toevoegt aan zijn backhand zoals meer topspin. Omdat de elleboog niet voorzien is van een goede bloeddoorstroming kunnen hier gemakkelijk blessures ontstaan die ook weer moei- en langzaam wegtrekken.
In eerste instantie wordt de tenniselleboog behandeld door de fysieke activiteit aan te passen om de blessure te accommoderen (toch weer het oude racket, of toch iets minder felle topspin-beweging). Ook is het verstandig om een fysiotherapeut te bezoeken (ook bij twijfel) om de blessure te laten behandelen. Eventueel kunnen er ontstekingsremmers voorgeschreven worden, en/of kun je een elleboogbrace aanbevolen krijgen om de beweging van de elleboog iets in te perken, zodat de grote klap op de pezen wordt opgevangen.
Als dit niet werkt (in het leeuwendeel van de gevallen wel, zeker op recreatief niveau) kan er een corticosteroïde-injectie worden geprobeerd om de ontsteking te remmen. Deze corticosteroïden zijn een chemische variant van bijnierschorshormonen die ook van nature worden aangemaakt door het menselijk lichaam.
Als ook dit maar tijdelijk helpt is er recentelijk onder topsporters een nieuwe behandeling in gebruik genomen waarbij bloedplasma, verrijkt met bloedplaatjes, wordt ingespoten in de pijnlijke elleboog. Dit wordt de PRP-behandeling genoemd (Platelet-Rich Plasma). Dit wordt gedaan met eigen bloed, waarin vervolgens de gezonde groeifactoren worden gestimuleerd. Deze injecties zorgen voor een gezonder, georganiseerder en sneller herstel dan eerdere behandelingen. De aangetaste pezen groeien met behulp van de lichaamseigen stoffen sterk terug, na 2-3 injecties. Deze injectieprocedures duren 10 tot 15 minuten, tussen de injecties zit meestal zo’n anderhalve week. Het succespercentage van deze behandeling wordt nu bepaald op rond de 80%.
Het is dus goed om te weten dat er veel behandeling mogelijk, maar, zoals onze wijze grootmoeders ons altijd al inpeperden: voorkomen is beter dan genezen! Overleg dus altijd met je trainer voordat je iets verandert in je techniek/racket/grip, en zorg er altijd voor dat je goed voor jezelf zorgt. Voorkom overbelasting en, nog zo’n mooie oma-spreuk: luister naar je lichaam, kind.
Lees ook:Tennisblessures: feiten en cijfers
Lees ook:Kerstcadeau-ideeën voor tennissers: #5 Voor de gulle gever…
Lees ook:Futuristisch racket met twee grips
Lees ook:Nadal geeft verklaring voor teleurstellend optreden in Abu Dhabi
Lees ook:De bal van de week! – Federer’s lucky smash