Waar Andy Murray twee jaar geleden al in zee ging met voormalig toptennisser Ivan Lendl – met onder andere een historische Wimbledon-titel als gevolg – lijkt er met de recentelijk aangestelde Boris Becker als hoofdcoach van Novak Djokovic en Stefan Edberg in de trainingstaff van Roger Federer een trend te ontstaan. Ook Richard Gasquet (Bruguera), Stanislas Wawrinka (Norman), Marin Cilic (Ivanisevic) en Kei Nishikori (Chang) zweren bij het in dienst nemen van een oud-proftennisser. Aan de andere kant van het spectrum vinden we bijvoorbeeld Rafael Nadal en Tomás Berdych, die zich onlangs specifiek uitspraken tegen het in dienst nemen van een nieuwe coach.
Nadal deed dit in een persconferentie in Abu Dhabi, waar hij meldde dat hij zijn team bij het oude wil laten: “Ik wil met mijn huidige team verder. Ik heb successen beleefd met dit team en juist omdat ik dit team zo bij elkaar heb gehouden, heb ik het idee dat ik volle verantwoordelijkheid kan nemen voor die successen. Ook voor de mindere periodes kan ik verantwoordelijkheid nemen. Dat vind ik een fijne situatie: ik wil niet te veel drastische dingen veranderen. Als ik gewonnen heb weet ik dat dat komt omdat ik goed gespeeld heb, niet omdat ik een nieuwe wondercoach heb aangesteld.”
Berdych nam de spelers met nieuwe coaches en de hele media-hype daaromheen op de hak via een tweet, waarmee hij eens te meer benadrukte dat zijn twitterpagina één van de grappigste twitterpagina’s is in de sportwereld. Hij meldde het volgende: “Breaking news!!! #tb hire new coach …#wearefamily” en plaatste daarbij onderstaande foto:
Federer gaf op zijn beurt in een interview een bemoedigend betoog voor de nieuwe aanstelling van veel oud-spelers als coaches: “Ik ben blij om veel oude legendes terug te zien in de sport en ook dankbaar dat ze bereidwillig zijn om de nieuwe generaties te helpen met het evolueren van de tennissport. Ik denk dat we de laatste tijd in het algemeen de neiging hebben gehad om onze oud-sporters te verwaarlozen; dit is een goede manier om ze weer in de sport te integreren. Ze hebben natuurlijk een schat aan kennis en ervaring mee te geven.”
Voor de spelers is het inhuren van een oud-speler als coach een efficiënte manier om je speelstijl te ontwikkelen, zeker als die oud-speler een complementaire speelstijl had. Andy Murray is hiervan een goed voorbeeld met coach Ivan Lendl. Voor het aanstellen van zijn nieuwe succescoach schuilde het gevaar voor Murray in twee dingen. Ten eerste was zijn emotionele gesteldheid op de baan niet stabiel genoeg. Ten tweede was zijn forehand niet dwingend genoeg, het was geen wapen waarmee hij punten kon afdwingen. Lendl was in deze twee dingen juist een meester en heeft dus de perfecte wijsheid om mee te geven aan zijn pupil. Ook bij de coaches van Federer van de laatste jaren kunnen we duidelijk zien wat ze aan zijn speelstijl hebben meegegeven: José Higueras hielp hem om de dropshot in zijn spel op te nemen, Paul Annacome maakte zijn baselinespel stabieler en aanvalender. Federer is er van overtuigd dat Edberg ook zo’n impuls kan geven aan zijn tennisspel.
Wat denk jij? Heeft Federer gelijk en hebben oud-spelers nog veel mee te geven aan de sport? Hebben spelers behoefte aan verschillende nieuwe impulsen tijdens hun loopbaan? Of zit Nadal goed met het zo lang mogelijk een vaste coach aanhouden, waarmee je een langdurige relatie opbouwt, zodat je weet wat je aan elkaar hebt? Laat je mening hieronder achter en open de discussie!
Lees ook:Becker aangesteld als nieuwe coach Djokovic
Lees ook:Mauresmo is de nieuwe Fed Cup coach van Frankrijk
Lees ook:Nadal en Djokovic beide in nieuwe ‘Premier League’
Lees ook:Federer en McIlroy binden krachten?
Lees ook:De spelers die het tennisjaar 2014 kleur gaan geven: Victoria Azarenka